Rok Lutosławskiego

Rok 2013 został uznany rokiem Witolda Lutosławskiego, ze względu na setną rocznicę jego urodzin. Jest to doskonały pretekst, by przybliżyć nieco sylwetkę tego kompozytora i dyrygenta.

Witold Lutosławski urodził się 25 stycznia 1913 roku w Warszawie. Już od najmłodszych lat związany był z muzyką – w wieku 9 lat komponował. W późniejszych latach uczył się gry na skrzypcach oraz fortepianie. Studiował kompozycję u Witolda Maliszewskiego oraz fortepian u Jerzego Lefelda. Oprócz muzyki klasycznej, komponował również piosenki, muzykę teatralną oraz radiową. Był związany między innymi z festiwalem „Warszawska Jesień” oraz Towarzystwem Muzyki Współczesnej, działał w Związku Kompozytorów Polskich.

Jego twórczość kompozytorska na przestrzeni kilkudziesięciu lat ulegała przemianom. Początkowo Lutosławski nawiązywał w swoich utworach do polskiego folkloru oraz neoklasycyzmu. W późniejszym okresie wykorzystał aleatoryzm kontrolowany (polega na wprowadzeniu odcinków muzycznych, w których kompozytor rezygnuje ze wspólnego dla wszystkich wykonawców podziału metrycznego), między innymi w utworze orkiestrowym „Gry weneckie”. W następnym okresie twórczości Lutosławski wprowadza formę łańcuchową (fragmenty muzyczne nachodzą na siebie niczym ogniwa łańcucha), którą odnaleźć można w cyklu utworów „Łańcuch”. Zmarł 7 lutego 1994 roku w Warszawie.

Witold Lutosławski otrzymał wiele nagród i odznaczeń, między innymi Order Orła Białego, wielokrotnie został uhonorowany tytułem doktora honoris causa.

Foto: Karol Langner/Wikipedia