Kubizm, czyli kierunek w malarstwie

Kubizm to kierunek w sztuce, głównie malarstwie, rozwinięty przez wielkich artystów takich jak Pablo Picasso i Georges Braque. Jego początków należy szukać w dwudziestowiecznej Francji. Kierunek ten opiera się przede wszystkim na nowej zasadzie budowy przestrzennej dzieła, w której odrzucono perspektywę. Całość kompozycji zawiera elementy geometryczne, przez co jest maksymalnie uproszczona.

Sama nazwa kierunku pochodzi od łacińskiego słowa cubus, co oznacza sześcian. We wczesnej fazie rozwoju kubizmu, nazwanej cezannowską, Picasso i Braque pracowali samodzielnie, a ich inspiracją była sztuka staroiberyjska, czyli plemienne maski afrykańskie oraz dzieła Paula Cezanne'a.

Kolejnym etapem była współpraca obu artystów, co nazwane zostało kubizmem analitycznym. Dzieła z tego okresu były malowanie „nie dla oka widza, ale jego umysłu”. Następny nazwany został kubizmem syntetycznym, w którym to pojawiały się wklejane do obrazu kawałki gazet i kolorowych kawałków papieru, jak również  trójwymiarowe formy.

Kubistom przyświecał cel jakim było zdefiniowanie rzeczywistości, a żeby to osiągnąć stosowali geometryzację oraz odrzucenie perspektywy. Kierowali się zasadą, że obiekt malarski powinien zostać rozbity na osobne płaszczyzny, oglądane przy różnym oświetleniu, które są następnie umieszczane obok siebie na płótnie obrazu. Najsłynniejszym dziełem tego kierunku są "Panny z Awinionu" Picassa.

Współcześnie kubizm stał się inspiracją do rozwoju futuryzmu oraz kubizmu w architekturze.